Część II

***

- Co się grzebiesz ? – James podniósł swoją siostrę na ramię.

- Postaw mnie na ziemi, umiem chodzić ! – Lily uderzyła go pięścią w plecy.

- Nie mów mi, że i ty będziesz Ślizgonką.

- Nie, nie będę. Poza tym, to nie twój interes gdzie trafię. Zostaw mnie, James ! – wydęła usta i spojrzała na niego z pretensją. Chłopak pokręcił głową z politowaniem i odstawił dziewczynę na ziemię. Rozejrzał się wokół. Byli w Norze. Dom niewiele się zmienił od czasów jego rodziców, wciąż gdzie nie-gdzie można było zobaczyć biegające gnomy. Tylko wzgórza otaczające chatkę tak jakby zapadły się w głąb ziemi. Może to wynik ostatniej wojny ze śmierciożercami ?
James uczył się o nich na lekcji historii w Hogwarcie. Profesor Binns opowiadał o tym niezwykle ciekawie w porównaniu do lekcji o paleniu czarownic. Podobno mieli swój własny znak rozpoznawczy, ale nauczyciel nie chciał zdradzić zaklęcia, którym można byłoby go wyczarować. Z opowieści Harry’ego młody Potter wiedział również o śmierci tysięcy osób bliskich jemu ojcu. Fred Weasley, jego wujek, był bliski śmierci, tak samo jak Nimfadora. George jednak nie dał za wygraną i przetransportował ich oboje do Świętego Munga, a tam (po wielu godzinach intensywnej terapii) uratowano ich. Chłopak wstrząsnął się na samą myśl, że teraz  mogłoby ich z nimi nie być.

- Dzieciaki, obiad !- Molly Weasley wychyliła się zza drzwi.

- Dalej, dalej idziemy, mugolskie ćwoki – Fred, syn Georga, trzepnął Jamesa w tył głowy. Ten wywrócił tylko oczami i podążył za nim.

- Jay, serio przestaniesz się ze mną zadawać, jeśli trafię do Slytherinu ? – Lily  uniosła na niego swoje duże brązowe oczy. Była o głowę niższa od brata. Rude włosy falowały na wietrze, a piegi odznaczały się na jej policzkach, odbijając światło słoneczne.

- Nie, skrzacie. Żartowałem – szatyn spojrzał na nią uśmiechnięty i poczochrał jej włosy.

- Ale… do Albusa się nie odzywasz !

- Odzywam. Poza tym, to nie dlatego jestem na niego zły. Gdziekolwiek trafisz i tak będziemy cię kochać, Lil – przytulił ją do siebie.

- Gadasz jak twój ojciec, Potter – James odwrócił się w stronę dochodzącego go głosu. Za nim stał Michael, chłopak o ognistych włosach i oczach podobnych do oczu jego siostry.

- W końcu przyjechaliście ? Wujek Fred też ? – syn Harry’ego uścisnął nowo przybyłego, gdy ten skinął głową.

- Tonks, Lupin i Ted też już są – Michael uśmiechnął się szeroko do Lily.

- Słyszałeś, że Ted naucza Obrony Przed Czarną Magią ? – James urwał liść z krzaczka, by zaraz go porwać na małe części

- Ten debil nigdy nic mi nie powie. Ostatnio udało mu się zmienić kolor włosów z własnej woli i oczywiście dowiedziałem się jako ostatni i to jeszcze nie od niego samego!

- Nie narzekaj.

- On nie narzeka, on tylko wyraża swoją opinię – Lily posłała im jeden ze swych najładniejszych uśmiechów i dzieci zniknęły w domu, z którego unosił się przepiękny zapach.

***

Na zewnątrz hulał wiatr, a drzewa uginały się pod ciężarem kropel spadających z nieba.

- Wszystkie plany szlag trafił – Discordia oparła czoło o chłodną taflę szyby, po której woda spływała własnym torem, tworząc niezliczone ilości małych dróg.

- Znów narzekasz. Chodź do chłopaków. – Luiza ze znudzeniem przerzuciła kolejne strony Proroka Codziennego.

- Idź sama. Potem może dojdę

- Jasne – Zabini zerwała się z łóżka i raźnym krokiem wyszła z pokoju. Nott westchnęła i otworzyła szeroko okno. Dwór Malfoy’ów był niesamowity. Gdzie nie spojrzeć, rozciągały się ogrody obsadzone kwiatami o stonowanych barwach. Tu i ówdzie pojawiała się fontanna z białego marmury, a jeszcze w innym miejscu drewniana ławeczka. Wszędzie krzątali się ogrodnicy, dbający o każdy najmniejszy nawet szczegół. Ilekroć Discordia przybywała do tego miejsca, zawsze je w głębi serca podziwiała, ale nigdy by nie powiedziała tego Scorpiusowi.

- Scorpius – dziewczyna westchnęła cicho i zamknęła oczy. Był blondynem z szarym odcieniem oczu, w których zawsze widać było chęć do działania. Nic dziwnego, że był w Slytherinie. – Zarozumiały dupek – Discordia zmarszczyła nos. Podobał jej się, ale bała się przyznać do tego sama przed sobą. – Zresztą to tylko podobanie się. Nie kocham go – uniosła wyżej głowę, jakby próbowała przekonać samą siebie o swoich racjach. Usłyszała głośny śmiech z dołu. A potem krzyki.

- POTTER, ODDAJ MI TO ! – krzyknęła Luiza wbiegając za Albusem do pokoju.

- Dostaniesz jak mnie złapiesz – chłopak uśmiechnął się szeroko, ukazując rządek białych zębów. Niedbale odgarnął dłonią włosy z czoła. Był bardzo podobny do ojca. Te same zielone oczy, które sprawiały wrażenie wszechwiedzących. Kiedy patrzył na ciebie, czuło się jakby wwiercały się w twoją duszę i odczytywały wszystkie sekrety.

- Wiesz, że jesteś szybszy ! – Zabini stanęła w drzwiach.

- Myślisz, że mnie powstrzymasz ? – Albus wybuchnął gromkim śmiechem.

- Uważasz się za takiego strasznie ważnego, bo udało ci się dostać do Slytherinu ? – Discordia nie mogła powstrzymać złośliwego tonu głosu.

- Nott, ty nawet jeszcze nie jesteś w Hogwarcie. Pomyśl, że może twój mózg nie jest w pełni uformowany  i będą mieli problem z przydzieleniem cię do któregoś z domów ? Założę się, że wtedy trafisz do Puchonów – Albus zmrużył oczy.

- Nigdy nie byłeś mistrzem ciętych ripost, Potter – dziewczyna spojrzała na niego z wyższością.

- Dajcie spokój. Będziemy i tak w tym samym domu, więc nie drzyjcie ze sobą trolli ! – Luiza jak zwykle musiała ich rozdzielić.

- Bawicie się bez nas, tak ? Mamy znów się na was obrazić ? – Jack i Scorpius weszli do pokoju niosąc ze sobą puszki.

- Czyżby piwo kremowe ? – Al podszedł do chłopaków i wziął jedną do reki.

- Och, tego mi było trzeba – Zabini wyrwała swojemu bratu dwie puszki i rzuciła jedną w stronę Discordii.

- Ja nie piję – powiedziała dziewczyna odstawiając ją na parapet.

- Jesteś z nami. Pijesz, albo osobiście wleję ci to do ust – Malfoy posłał jej swój uśmiech numer 696 znaczący ni mniej ni więcej niż „mówię serio, zrób to co tobie każę, bo inaczej pożałujesz”. Nott znała je na pamięć.

- A jeśli nie chce mi się pić ? Nie możesz mnie zmusić – Discordia wywróciła oczami.

- Dis, ty się nigdy niczego nie nauczysz ? Mi się nie odmawia.

- Zobacz, jednak ci odmówiłam.

- Nott, chlej i nie marudź – Luiza zniecierpliwiona potrząsnęła głową.

- Za nowy rok w Hogwarcie ! – Zabini uniósł puszkę do góry.

- Tym razem już w komplecie, co nie Nott ? – Malfoy puścił oczko do dziewczyny.

- Tak. W komplecie – mruknęła cicho, upijając spory łyk.

________________________________________________________________

Czekam na komentarze z opinią oraz informacją, czy rozdziały mają być dłuższe, czy takie jakie są teraz ?
~Zuzanna