Część VIII

Na Sali wciąż panowała cisza. Discordia spoglądała to na dyrektora, to na stół Ślizgonów.

- Panienko Nott, może pani usiąść przy stole Krukonów ? – chłopak o zielonych włosach, siedzący przy stole nauczycielskim, skinął głową na dziewczynę.

- NIE !

- Proszę na mnie nie krzyczeć, to po pierwsze, po drugie Tiara już wybrała.

- ALE JA NIE CHCĘ BYĆ W RAVENCLAWIE, ROZUMIECIE TO ?! NIE JESTEM GŁUPIĄ KRUKONKĄ, KTÓRA NIGDY NIC NIE OSIĄGNIE.

- PROSZĘ NIE KRZYCZEĆ, PANNO NOTT ! – Zabini pogroził jej palcem.

- A ty, Blais, nie jesteś zdziwiony ?! Mnie ?! Mnie do Ravenclaw ? – wyrzuciła ręce w górę, jakby pozbywała się wszelkiego gniewu, który opanował jej ciało. Ktoś zaszedł ją od tyłu i powoli poprowadził do stołu Krukonów.

- Po kolacji się spotkamy. Przy lochach, dobrze ? – miękki głos chłopaka łaskotał ją w szyję.

- Ale ja nie nadaję się do tych kujonów. Miałam być z wami – jęknęła. Miała ochotę się rozpłakać, krzyczeć na całą szkołę, ale widziała, że wtedy straciła by sporo w oczach Scorpiusa, który teraz sadzał ją na ławce.

- Będzie lepiej – puścił jej oczko i wrócił do siebie. Nie obchodziła jej dalsza część ceremonii, najważniejszą ma już za sobą. Teraz to na pewno rodzice ją wydziedziczą. No, przynajmniej tata. Jej wzrok powędrował ku stołowi Slytherinu. Siedział tam. Ruda siedziała obok niego. Śmiali się. Ona potrafi się śmiać ? Moment. Ona śmieje się z jego żartów. On ją rozśmiesza.

- No nie wierzę – szepnęła, mrugając szybko, by pozbyć się napływających do oczu łez.

- Nie spodziewałbym się tego po tobie, Nott – James Potter usiadł naprzeciwko dziewczyny.

- Wątpię by ktokolwiek się spodziewał – strzepnęła z bluzki niewidoczny kurz.

- Wolałabyś dostać się do Gryffindoru ? – gdy tylko chłopak wypowiedział nazwę domu, wzdrygnęła się z obrzydzenia.

- Przez całe życie nie marzyłam o niczym innym, jak o użeraniu się z kujonami z Ravenclaw.

- To nie są kujony – James wywrócił oczami.

- Nie ? A co robią teraz ? No spójrz – ruchem ręki wskazała na siedzącą niedaleko niej grupkę uczniów w niebieskich krawatach, czytających coś zawzięcie.

- Może przestaniesz być tak negatywnie do wszystkiego nastawiona co, piękna ? – westchnął ciężko.

- Co… co powiedziałeś ?

- Żebyś przestała być do wszystkiego tak negatywnie nastawiona.

- Ale to potem ?

- Westchnąłem ?

- Nic nie dodałeś ?

- Nie ?

- Dobra ?

- Cieszę się, że wszystko jest dla nas jasne. To cześć ? – wstał i odszedł od stołu.

- Pa ? – Discordia odczekała chwilę i parsknęła śmiechem. Ich konwersacja nigdy nie była tak strasznie skomplikowana, jak ta, którą odbyli przed chwilą. Dlaczego do niej przyszedł ? Nie, to pewnie przypadek. Mimo wszystko wyjęła notes z kieszeni i szybko w nim napisała.

„Pierwszy dzień w Hogwarcie :

Jestem w Ravenclaw – ŹLE.

James Syriusz Potter do mnie podszedł – DZIWNE.

Scorpius Malfoy mnie odprowadził na miejsce i powiedział, że się spotkamy potem – CIEKAWE.

Lily Potter przystawia się do Score’a – WKURZAJĄCE I WYPROWADZAJĄCE Z RÓWNOWAGI.

Jakiś Krukon się na mnie gapi – IRYTUJĄCE

Lily znów śmieje się z żartów Scorpiusa – NIEODPOWIEDNIE.

Zabini patrzy się na mnie… ze smutkiem w oczach ? – INTRYGIJĄCE.”

Zamknęła zeszycik i ukryła go w bluzie.

- Czy twoimi rodzicami nie byli przypadkiem Ślizgoni ? – chłopak, który przed chwilą bacznie ją obserwował, zmusił się by zagadać.

- Radziłabym ci się nie wtrącać w nie twój interes. Poza tym co to jest za wychowanie, a raczej jego…brak ? – sapnęła i wstała. Zmierzała w stronę stołu Ślizgonów, chociaż na dobrą sprawę nie wiedziała nawet dlaczego. Podeszła bliżej, ale znajomi jej nie zauważyli.

- Serio jest tobie jej żal ?

- No, a dlaczego by nie ? Tak strasznie chciała być tu z nami – Albus spojrzał krzywo na swoją siostrę.

- Dla mnie lepiej, że jej tu nie ma – mruknęła ruda i chwilę potem obdarowała blondyna swoim najpiękniejszym uśmiechem. ‘Wyrwę jej te rude kłaki, będzie mnie jeszcze błagać, bym oszczędziła tę jej paskudną, piegowatą twarzyczkę’ – Discordia aż przyłożyła dłoń do ust, dziwiąc się temu co właśnie pomyślała. Moment, czyżby była zazdrosna ? Nie, o kogo. Jednakże odczuwała coś, co tworzyło ciężką kulę w jej piersi.

- A mi jej brakuje – usłyszała głos Scorpiusa.

- Dlaczego ?! – obruszyła się siostra Ala.

- Bo ją lubię. Lubię jej nieporadność, gdy coś jej nie idzie. Rumieniec, który pojawia się za każdym razem gdy ja lub James z nią rozmawiamy. Tę pewność siebie, którą próbuje utrzymać, jednak dobrze wiem, że jest to sztuczne. – na twarzy Discordii pojawił się delikatny uśmiech.

- Eghem – odchrząknęła zwracając na siebie uwagę przyjaciół. I rudej.

- O, Dis ! Długo już tu jesteś ? – Albus poklepał miejsce obok siebie.

- Nie, przyszłam przed chwilą – usiadła delikatnie i westchnęła czując Ślizgońską  moc, emanującą z ich stołu.

- Powiedziałabym, że tęskniłam, ale nie wolno kłamać – ruda świdrowała wzrokiem Discordię.

- Nie. Ściągaj.  Ode. Mnie. Odzywek. Bo tak ci zmienię twarz, że własna matka cię nie pozna.

- Och, jak się boję.

- Lily, jeśli ci się coś nie podoba, to idź do pokoju, czy gdzieś tam. Jak najdalej od nas, bo psujesz miłą atmosferę swoim stylem bycia – Scorpius pokazał dziewczynie drzwi od Wielkiej Sali, a ta z ociąganiem wstała. Na odchodnym pokazała język i zarzuciła swoimi rdzawymi włosami. Albus ruszył za nią, psiocząc pod nosem na blondyna.

- Wow. Niezły jesteś – uśmiechnęła się Nott.

- Wiem, za to mnie kochasz.

- Chciałbyś.

- Może.

- Nie zaprzeczysz ?

- Powiedzmy, że damie się nie odmawia w pewnych sytuacjach. – Discordia słysząc te słowa, wybuchnęła śmiechem.

- Oczywiście.

- Przestań być taka… obojętna na moje niesamowicie elokwentne wypowiedzi.

- Ależ za to mnie kochasz, Malfoy.

- Chciałabyś.

- Może.

- Nie zaprzeczysz ?

- Dziś nie mam ochoty na zaprzeczanie.

- Dis, kochasz mnie ? – Scorpius złapał ją za rękę. Dziewczyna wzruszyła ramionami.

- Score, ja… Ja muszę już iść. Wiesz. Cisza nocna…

- Jest dopiero dwudziesta.

- Tak, ale muszę. Zrozum. Do jutra – uśmiechnęła się i szybkim krokiem wyszła z Sali.

***

Na dworze było już ciemno. Zegarek o złotych wskazówkach, pokazywał dwudziestą drugą.

- Co się stało ? – Dracon Malfoy wpadł do gabinetu dyrektora Hogwartu.

- Czytaj – Zabini rzucił w niego pergaminem, który ten złapał zręcznie.

„ZAWIADOMIENIE

Z przykrością informujemy o śmierci Theodora Nott i Dafne Higgs. Wraz z dostarczoną nam informacją o stracie tych dwójce niesamowitych czarodziei, wysłaliśmy grupę aurorów na miejsce zgonu, jednak moi ludzie nie znaleźli nic, oprócz prochu, który pozostał po uprzednim spaleniu ich ciał. Zgodnie z kodeksem, opiekę nad córką, Discordią Susan Nott, przejmują rodzice chrzestni : Szanowni Państwo Asteria oraz Dracon Malfoy’owie.

Z poważaniem oraz kondolencjami

Minister Magii

Kingsley Shackebolt”

Blondyn otworzył szeroko oczy. Spojrzał pytająco na Blaisa Zabiniego.

- Kiedy to się stało ?

- Nikt nic nie wie.

- A kiedy to dostałeś ? – zamachał kartką.

- Chwilę po przydzieleniu Discordii.

- A gdzie ją Tiara posłała ?

- Ravenclaw – wymruczał Blais.

- JAK TO RAVENCLAW ?! – Dracon oparł się rękoma o blat, pochylając się nad biurkiem.

- No, normalnie.

- Ale ona nie może  być Krukonką ! Zrób coś z tym !

- Nie mogę.

- A kim jesteś ?

- Dyrektorem.

- Więc w czym problem ?

- Nie mogę zmieniać zdania Tiary.

- Ona nie może być w Ravenclaw.

- Idź się prześpij, Malfoy – Zabini podał mężczyźnie szklankę wody.

- Czyżby eliksir usypiający ? – zapytał Draco, opróżniając naczynie.

- Jak ty mnie dobrze znasz – dyrektor podprowadził przyjaciela na sofę. Gdy ten tylko się położył, od razu zasnął. Blais z cichym westchnieniem usiadł w fotelu.

- Co ja mam teraz z tobą zrobić, Nott ? – zapytał samego siebie.

_________________________________________________________
Używane było samo Raveclaw, ponieważ 'Ravenclawie' brzmi głupio. 

Jak zwykle proszę o opinię.