XI c.d

Myślę, że ten rozdział spodoba się wielbicielom Discordii. W każdym razie nie wiem kiedy dodam kolejną część. Sądzę, że dopiero w poniedziałek, jako prezent Gwiazdkowy. Jeśli będziecie mieć jakiekolwiek pytania zadawajcie je tu : http://ask.fm/PMZZ

Miłej lektury, drodzy Czytelnicy.

____________________________________________________________

- Widzieliście ? Jakiś ruch na dworze. Pójdę sprawdzić – James zerwał się z miejsca.

- James ? – Discordia spojrzała za nim pytająco.

- Może do niego pójdę – Albus ruszył do drzwi.

- Nie ! Zostaw go – blondynka wybiegła z domu. Uważnie wypatrywała swojego znajomego. Stał przy fontannie i patrzył przed siebie, trzymając ręce w zimnej wodzie, która delikatnie ochlapywała jego ciuchy. Podeszła cicho i przejechała palcem po przeźroczystej tafli.

- Po co przyszłaś ? –zapytał nie spoglądając na nią.

- Bo nie chciałam, żebyś był sam.

- Od kiedy to się przejmujesz głupim Gryfonem ?

- Od kiedy wróciłam.

- Jasne.

- Nawet nie wiesz jak bardzo mugole zmieniają ludzi.

- Mhm.

- Nie bądź taki obojętny – szturchnęła go w ramię.

- Dis, nie mogę inaczej zareagować. Jeszcze nie rozumiesz ? – zapytał widząc jej zdziwioną minę.

- Niezbyt.

- Nott, lecę na ciebie.

- Och – spuściła wzrok. Słyszała jakieś kroki zbliżające się do nich.

- Nie bierzesz mnie na poważnie.

- Biorę.

- Nie – mruknął uśmiechając się tak pięknie, że Discordii zmiękły nogi. Ujął jej policzki w swoje dłonie i musnął wargami jej usta. Dziewczyna nie pozostała mu dłużna.

- Do przeklętej szlamy ! – Scorpius stanął jak wryty. – Na minutę z oka nie mogę was spuścić !

- Ja tobie nie przeszkadzam, gdy liżesz się z moją siostrą, Malfoy.

- Tak, ale ja tobie będę przeszkadzał, ponieważ jakby nie patrzeć to ona jest MOJĄ siostrą.

- Za późno, Score. Nie słyszałeś ? Poprosiłam Twoich rodziców, by zrzekli się mnie.

- Ale jak to ?

- No, normalnie.

- A kto się tobą zajmie ?

- Matka miała brata, ale moja rodzina się śmiertelnie na niego obraziła, bo wyszedł za Krukonkę. Była półkrwi, a wiesz jak u nas ceni się czystość.

- BĘDZIESZ MIESZKAĆ U KRUKONKI ?!

- Malfoy, nie twój interes !

- Ale miałaś mieszkać tu !

- Za późno – uśmiechnęła się słodko. Złapała Jamesa za rękę i pociągnęła go w stronę domu, zostawiając Scorpiusa w osłupieniu.

Weszli razem śmiejąc się.

- … i wtedy ty byś wbiła, dzięki czemu Zabini znów by zapomniał o zadaniu – Albus uniósł ręce w tryumfalnym geście.

- Genialne – Lily przeniosła wzrok na Discordię i Jamesa. – Co ?

- Coś Ci nie pasuje, Potter ? – blondynka ścisnęła dłoń chłopaka.

- Nie, nie. Wszystko gra – mruknęła, posyłając szatynowi zdziwione spojrzenie.

- Gramy dalej ? – Albus zamachał różdżką, by zwrócić na siebie uwagę.

- Nie, Al. Muszę się spakować.

- Przecież dopiero co przyjechałaś !

- Ale już tu nie mieszkam.

- Hę ?

- Wyprowadzam się – nie czekając na odpowiedź ruszyła na górę.

- Dis, czekaj! Pomogę Ci – James pomknął za nią.

- Nie musisz – wrzuciła książkę do otwartej walizki.

- Może poskładasz najpierw te rzeczy ? Będzie więcej miejsca.

- Dobry pomysł – rzekła i zabrała się do równego układania ciuchów.

- Ręcznie ?

- A niby jak ?

- Ile byłaś u mugoli ?

- Dwa lata. – James zacmokał.

- To się robi tak  - chłopak wyjął różdżkę z kieszeni – Pakuj – mruknął. Dziewczyna z ciekawością obserwowała, jak jej ciuchy same tworzą równe rzędy w walizkach.

- Od razu lepiej – uśmiechnęła się.

- Nie ma za co.

- Nie zdążyłam podziękować !

- Nie musisz.

- Ale chcę – wspięła się na palce i złożyła pocałunek na rozchylonych ustach chłopaka.

- Zastanawia mnie jedno. Od kiedy bujasz się w Jamesie ?  - Scorpius obserwował ich, siedząc na łóżku. Jak dawno tu wszedł ?

- Jeśli cię to interesuje, to zawsze mi się podobał. Może raczej wyjaśnisz mi, od kiedy latasz za Lily ?

- Ominęły cię jakieś dwa lata mojego życia. Już mnie nie znasz, Nott.

- A ty mnie, więc czego chcesz ?

- Niczego.

- To wyjdź.

- Jasne – prychnął, trzaskając za sobą drzwiami.

- Dlaczego mnie całujesz ? – James odgarnął zabłąkany kosmyk włosów z jej twarzy.

- Głupie pytanie.

- Nie ma głupich pytań, są tylko dziwne odpowiedzi.

- Discordia ! Przyjechali po ciebie ! – doszło ich z dołu.

- Wybacz, muszę iść.

- Dis, będziesz ze mną ? – spojrzał na nią poważnie.

- Kim jestem dla ciebie ?

- Aktualnie ? Obiektem mych westchnień.

- Przestań cytować mugolskich poetów – uśmiechnęła się.

- Naprawdę zależy mi na tobie.

- Będę – szepnęła i przytuliła się do niego. W końcu czuła się bezpiecznie, jakby cały jej świat był zależny od tego, czy James go ochroni.

***

- Już niedługo ojcze uda mi się wszystkich pomścić. Potem zajmę się ministerstwem – kobieta siedziała na grobie i odgarniała liście zakrywające nazwisko.  – Wykończyłam już większość, mam nadzieję, że jesteś ze mnie dumny.

- Na pewno jest – ktoś szepnął jej do ucha.

- Matko, mogłabyś mnie nie straszyć ? -  spojrzała z pretensją na białą postać.

- Oczywiście.

- Wiesz już może, gdzie ukrywa się ta mała Nott ?

- Nie, ale podobno Malfoy’owie już jej nie chcą.

- Ciekawe.

- Ich też zabijesz ?

- Powinnam, bo Lucjusz. I w końcu Dracon też był śmierciożercą, tylko…

- Tylko co ?

- Tylko Draco jest… fajny ? – spuściła głowę, by jej włosy zasłoniły rozpalone rumieńcem policzki.

- PODOBA CI SIĘ MALFOY ?! – duch nadął się.

- Ma żonę. Nie może mi się podobać.

- A jednak !

- Nieee.

- Devlin, jak mogłaś ?!

- Nie obrazisz się chyba ?

- A właśnie, że tak. Żegnam ozięble.

- Inaczej nie umiesz. – mruknęła patrząc na odlatującą postać. – Czy mama zawsze taka była ? – zapytała powietrza, jakby liczyła na odpowiedź wiatru.
Wstała, wyczarowując na grobie wielki wieniec z napisem "Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin".